Životna biografija

1946. Dragoljub Lj. Stanković rodio se 30. maja 1946. godine u Leskovcu kao peto dete

u službeničkoj porodici Ljubisava i Dese Stanković.

1962. Osnovnu školu završava u rodnom gradu.

1963–67. Školovanje nastavlja u srednjoj Školi za primenjene umetnosti „Đorđe Krstić“ u Nišu, na kojoj je diplomirao 1967. godine. Za vreme školovanja kolege mu daju nadimak – Čivi, koji nosi sve do danas, kao umetničko ime.

1967-70. Nakon završene srednje škole kratko radi kao dizajner u fabrici kozmetike „Nevena“, Leskovac. Ni kao pomoćnik glavnog scenografa Narodnog pozorišta ne nalazi sebe, te donosi odluku da ode na odsluženje vojnog roka. Vojsku služi prvo u Zagrebu, a potom u Bjelovaru. U ovom period između niške škole i beogradske likovne akademije, započinje njegovo slikarsko predstavljanje na velikim smotrama likovne umetnosti: oktobarskim salonima u našem gradu, slikarskoj koloniji Kopašnica 70 i na Smotri mladih u Knjaževcu. Njegovi radovi bili su zapaženi, uspešni i nagrađivani. Međutim, u prvim godinama stvaranja neizbežna su lutanja, predomišljanja u izboru kolorističkihi drugih likovnih sredstava.

1970-75. Po povratku iz vojske polaže prijemni ispit i upisuje se na Akademiju likovnih umetnosti, odsek slikarstvo, Univerziteta u Beogradu. Prve dve godine u klasi profesora Miloša Bajića, a od treće godine u klasi profesora Zorana Petrovića. Akademiju završava 1975. Godine kod istog profesora. U toku studiranja učestvovao je na kolektivnoj izložbi crteža studenata Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu. U Zavičajnom studentskom klubu u Leskovcu, koji je vodio predsednik Jugoslav Tomić, slikarev prijatelj i saradnik, organizovana je njegova samostalna izložba grafike.

1976. Po završetku studija vraća se u Leskovac. Dragoljub (Dragan kako su ga zvali u

porodici) zapošljava se kao profesor likovne kulture u Srednjoj tekstilnoj-tehničkoj

školi „Milica Pavlović“ u Leskovcu. Kasnije ta škola uvodi nove odseke i menja naziv

u Školu za tekstil i dizajn. Dragoljub u školi radi kao profesor crtanja i slikanja.

U to vreme započinje stvaralački period Stankovića kao diplomiranog akademca. On

dobija drugu nagradu na salonu Oktobar ‹75 u Leskovcu, a na Oktobru ‹76 prvu za Portret

Dimitrija Nikolića Papira.

Dragoljub ženi Ankicu Mladenović i sa njom ima dva sina – Jugoslava i Nikolu. Ankica je

rođena 1.februara 1949.godine u Leskovcu u porodici Živojina i Leposave Mladenović.

Osnovnu i srednju ekonomsku školu završava u rodnom gradu. Nakon završenog školovanja zapošljava se i radi kao službenica u Tekstilprometu, Leskovac, gde radi do penzionisanja. Posle venčanja, 1976.godine, žive nekoliko godina u zajedničkom domaćinstvu sa ocem Ljubisavom. Kasnije dobijaju svoj dvosoban stan u najužem centru grada, u glavnoj ulici. U njihov dom dolaze slikari, književnici i intelektualci iz raznih oblasti.Familijarna i duhovna bliskost sa poznatim srpskim književnikom Sašom Hađi Tančićem (Ankičin brat od tetkta Vere) stvara povoljnu klimu za duhovni razvoj porodice, a naročito dece.

1977. Stanković učestvuje na izložbi Pet leskovačkih slikara, a sledeće godine žiri salona Oktobar ‹77 nagrađuje ga trećom nagradom.

1982-84. Cikslus slika sa Prve samostalne izložbe kojima se leskovačkoj publici predstavio Stanković u Galeriji Narodnog muzeja krajem novembra 1982. godine potvrdio je u potpunosti da je umetnik odabrao iskrenu, izvornu i originalnu interpretaciju prizora viđenih u prirodi. U njegovom intimizmu je došla do izražaja lirski obojena emocija i intimna poezija predela i enterijera. Tri godine posle prve samostalne izložbe Stanković organizuje drugu: sva svoja iskustva i rezultate svog stvaranja u toku prve polovine osamdesetih pokazao je na svojoj aprilskoj samostalnoj izložbi 1985. godine.

1985. Na obali Vlasinskog jezera avgusta 1985. počela je sa radom likovna kolonija. Stanković će među prvima razapeti svoje platno na obroncima jezera. Od ove prve pa do današnje kolonije, Stanković je čest gosti ona postaje odskočna daska da se vine u vrhunske majstore u slikanju pejzaža. Ovu godina završava samostalnom izložbom u Galeriji Doma kulture.

1986-90. U drugoj polovina osamdesetih godina nastavlja sa radom na Vlasinskoj koloniji zatim na Oktobru ‹86 dobija prvu nagradu stručnog žirija. Prvonagrađeno Dvorište sa golubarnikom postaje kultna slika koja nabolje prikazuje njegov intimistički nerv u slikanju leskovačkih motiva u kojima je tražio trenutno da bi ga preveo u trajno. Stanković jena samom kraju ove izuzetno plodne godine (1986), u kojoj je uradio mnogo slika, odabrao tačno trideset, koje je pripremio za Treću samostalnu izložbu.

Sledeću 1987. započeo je izložbom u Salonu 77, Galerije savremene umetnosti u Nišu. Ova izložba izazvala je veliko interesovanje niških ljubitelja umetnosti.U toku leta 1987. godine, saradnjom Narodnog muzeja u Leskovcu i Doma kulture mladih otvorena je izvanredna izložba iz fonda Muzeja, koju je postavio njen kustos Srđan Marković.

Na kraju osamdesetih među slikarima koji su se predstavili ljubiteljima likovne umetnosti kod nas i u inostranstvu najzapaženiji je, bez sumnje, bio Stanković. On se, najpre, pridružio leskovačkim umetnicima koji su imali izložbu u Galeriji „Vladimir Dimitrov Majstor“ u Ćustendilu. Početkom marta imao je izložbu minijatura u leskovačkom Domu kulture mladih i u Torontu, u Kanadi, gde je, po pozivu, učestvovao na Drugoj međunarodnoj bijenalnoj izložbi minijatura. Sledi Oktobarski salon ‹88 gde je dobio drugu nagradu žirija. Na samom kraju godine priređuje samostalnu izložbu povodom dvadesetogodišnjeg rada.

1990-91. Jedan od najplodnijih perioda u stvaralaštvu umetnika, nema sumnje, jesu devedesete. Početkom devedesetih, dakle, tačnije u aprilu 1991, Dragoljub Stanković priredio je u Galeriji Ko-Ra Doma kulture „Kočo Racin“ u Skoplju samostalnu izložbu slika koja je naišla na lep prijem i ljubitelja slikarstva i kritike. Mesec dana kasnije ovu postavku videli su i ljubitelji umetnosti u Leskovcu u Galeriji Dom kulture.

1992. Posle Skoplja i Leskovca, nastavlja da stvara slike pod ovim južnim podnebljem i 1992. godine učestvuje na tri velike kolektivne izložbe u poznatom Umetničkom paviljonu „Cvijeta Zuzorić“ u Beogradu. Izlagao je, prvo, na Prolećnom likovnom salonu ULUS-a, zatim na izložbi Leskovački slikari Beogradu, a u oktobru i na Jesenjem salonu ULUS-a, koji se, takođe, održao u Paviljonu „Cvijeta Zuzorić“.

1993-1994. Posle zapažene izložbe u Malom likovnom salonu Narodnog muzeja u Kragujevcu, umetnik organizuje samostalnu izložbu u Galeriji leskovačkog Muzeja. Dakle, posle uspešnog predstavljanja na kolektivnim izložbama u Beogradu, izlagao je marta 1994. u Salonu 77 u Nišu po pozivu Galerije savremene umetnosti. Za izložbu u Nišu korišćen je skromno urađen leskovački katalog koji je napisao Srđan Marković. Na početku proleća, ova izvanredna izložba, čiji se broj slika menjao u zavisnosti od veličine galerijskih prostora, završila je u Galeriji u Pirotu.

U galeriji Faraon priređena je izložba Leskovac inspiracija slikara na kojoj je šesnaest autora izložilo radove sa motivima iz ovog grada. Druga nagrada dodeljena je Dragoljubu Stankoviću za sliku Stepenice u kojoj je sigurno i lako uspeo da materalizuje, na sebi svojstven način, tihu poeziju i svetlost predgrađa.

Stanković je u prvoj polovini devedesetih učestvovao na mnogobrojnim kolektivnim izložbama kod nas i u inostranstvu. Najvažnije su:Izložba crtež, Niš ‘92, Galerija Doma kultureLeskovac - Izložba osmoro leskovačkih slikara, Galerija Doma kulture i Galerija savremene umetnosti u Nišu, 1993 - Izložba sedam leskovačkih slikara, Galerija Narodnog muzeja, 1994 - zlatna značka za Stankovića, priznanje Kulturno-prosvetne zajednice Srbije, 1994 – izložba Trećeg međunarodnog bijenala minijatura u Gornjem Milanovcu, 1994, - Izložba umetnika iz Leskovca, Narodni muzej u Zrenjaninu. Treba spomenuti i izložbu portreta koja je sadržala ukupno 24 rada. Portreti su rađeni,mahom, u ulju na platnu, izuzev nekoliko (crtež, tempera, uljni pastel), u različitim formatima, od glave do polufigure.

1995-97. Posle velikog uspeha na izložbama ULUS-a u Beogradu, umetnik je nastavio da obogaćuje svoj stilski niz koji ga vodi prema apstraktnom iskazu, o čemu svedoči i novi ciklus slika koje je posle beogradske izložbe prikazao ljubiteljima slikarstva u leskovačkoj Galeriji „Sunce“ na svojoj samostalnoj izložbi održanoj u aprilu 1995. godine.

Tri decenije rada i izlaganja Stanković je obeležio samostalnom izložbom Portreti,održanoj 1997. u Galeriji Doma kulture.Sadržala je ukupno 24 rada, mahom ulja na platnu –izuzev nekoliko (crtež, tempera, uljni pastel) –u različitim formatima, od glave do polufigure.

2000-2005. Samostalna izložba slika Dragoljuba Stankovića, otvorena je krajem decembra 1999. godine u Galeriji Narodnog muzeja. Svoj stvaralački rad na početku prve decenije dvadeset prvog veka Stanković započinje u Aranđelovcu na Likovnoj koloniji Sretenje koja je uvrštena u redovan program obeležavanja godišnjice Prvog srpskog ustanka u Orašcu. Dve godine kasnije on je ponovo na okupu slikara na Sretenju, čija je izložba održana februara 2003. godine u Galeriji 99 u Aranđelovcu. U prvoj deceniji novog veka beležimo mnogobrojne kolektivne izložbe, kao i

Stankovićevo učešće na velikim likovnim kolonijama širom Srbije: Prvi ART salon, Leskovački kulturni centar, 2002 – LEART i izložbe u Leskovcu i Nišu, 2003 –Izložba radova maturanata grafičkog i tekstilnog dizajna, Galerija, Leskovački kulturni centar, –Likovna kolonija Resava 2002, Samostalna izložba u Galeriji Centra za kulturu u Despotovcu, –Samostalna izložba u Narodnom muzeju u Požarevcu 2002, – Likovna kolonija Orašac 2004, Aranđelovac, – 3. međunarodna kolonija Mostovi Balkana u Kragujevcu 2004, – Leptir belih krila, jedanaesti saziv, Žabalj , avgust 2005 – Umetnička kolonija Bucka-Ganja – Narodna biblioteka Radoje Domanović, Čivijeve slike, 2003, – Čivi, izložba pastela 2006, prostorije bibloteke, – Četvrti vidovdaski salon, Galerija Doma kulture, Leskovac 2004 – Umetnička kolonija 9+1, Stara Moravica, 2006, – Prvi bijenale srpskog pejzaža, Borova Glava –Zlatibor 2005.

2006–2010. Na veće i najvažnije međunarodne likovne kolonije često je pozivan kao jedan od najvećih pejzažista na našim prostorima. Tako, ponovo nabrajamo: Pejzaž u srpskom slikarstvu 2008, Srpski pejzaž Treće bijenale 2010, Srpski pejzaž Četvrto bijenale 2012, Srpski pejzaž Šesto bijenale 2018. godine. Sva bijenala srpskog pejzaža održana su u Galeriji Centra za kulturu i umetnost, Aleksinac, –zatim, Likovna kolonija u Savincu, 2004, 2014 i 2018. U drugoj polovini prve decenije treba izdvojiti Međunarodnu likovnu koloniju La Pouget u Francuskoj, 2007. 

Posebno beležimo Stankovićeve kolektivne izložbe u Beogradu: Na Jesenjoj izložbi ULUS-a u Umetničkom paviljonu„Cvijeta Zuzorić“, 2009, gde učestvuje zajedno sa svojim sinom Nikolom.

2010. Stanković je učestvovao na tri likovne kolonije: prvo je u junu boravio u Prolom

Banji gde je radio na Likovnoj koloniji Bela Crkva, naslikavši kuršumlijske pejzaže,

zatim je u Beogradu na Likovnoj koloniji Paleta 2010 pokazao da svoje omiljene motive

može svesti na figuraliku apstraktnog karaktera i najzad je na Koloniji u Ovčar Banji

radio na slici Manastir Blagoveštenje, koja spada u veoma uspela platna intimističke

atmosfere. Iste godine na Oktobarskom salonu u Leskovcu dobija prvu nagradu za sliku

Veliki grm.

2011. Na početku druge decenije ovog veka Dragoljub Stanković se pridružio

požarevačkim slikarima i njihovom Udruženju likovnih umetnika koji su doživeli

izvanrednu afirmaciju izložbenom postavkom u prestižnoj galeriji grada Viroflaj,

nadomak Pariza.

2012. Pobednik je 50. likovnog salona: prva nagradu za sliku Mikro-jesen (ulje u platnu),

pripala je akademskom slikaru Dragoljubu Stankoviću Čiviju, višestrukom dobitniku

ovog priznanja, saopštio je stručni žiri salona, oktobra 2012.

2013–2018. Marta 2013. godine, sa 35 ulja na platnu predstavio se publici u Galeriji „Čedomir Krstić“ u Pirotu. Iste godine, ova i ostala dela koja su nastala u prvoj deceniji ovog veka videla je i beogradska publika u Galeriji-knjižari „Trag“ u Sremčici.

U ovom periodu spomenućemo nekoliko kolektivnih izložbi: – Odrazi Beograda, Galerija ULUH-a, Žagubica –Oktobaraki salon, Ciglana Klub prijatelja teške industrije, Beograd, 2015, –22. majski likovni salon, Galerija Doma kulture, Leskovac 2016, i dve kolonije Sovljak i Ribarska Banja 

2017–2018.

2018. Podstaknuti željom da pomognu obnovu Hilandara, koji je oštećen u požaru

2004. godine, 156 umetnika, među kojima je i Stanković, napravili su kolekciju od 186

umetničkih slika i izložili ih u galeriji Progres. Predstavljena su dela različitih

autora kao sastavni deo dobotvorne izložbe pod nazivom Slikari Hilandaru.

2019.Retrospektivna izložba u Modernoj galeriji Kulturnog centra u Gornjem Milanovcu

na kojoj su predstavljene 42 slike Dragoljuba Stankovića, održana od 17. do 29. oktobra

2019. godine.

2021. Na 45. likovnoj koloniji Studenica 2021.godine zbog epidemioloških mera nije

bilo slikara iz inostranstva, ali su došli vrhunski domaći slikari,među kojima

je, po sedmi put, i Dragoljub Stanković (učesnik je 2011, 2013, 2015, 2017, 2018, 2019.

i2021. godine). Stanković je umetnik sa najdužim stažom u studeničkoj koloniji „on u

svojim radovima Studenička bašta i Isposnica, koloristički gradi sliku, izražajno i veristički. Posebno u Studeničkoj bašti on uspeva, na nivou odnosa linija, boja, svetlosti i prostornih planova, da donese delo eterične harmonije”, piše Suzana Novčić, kustos.

2022. Retrospektivna izložba u Narodnom muzeju u Leskovcu. Posle pet decenija predanog

stvaralačkog rada Stankovića, Narodni muzej u Leskovcu organizovao je najveću izložbu

u istoriji leskovačkog slikarstva, retrospektivnu izložbu prikazanu u tri muzejska

prostora.

U toku izložbe dogovoreno je sa direktorom Muzeja Nebojšom Dimitrijevićem da muzej

štampa monografiju Živojina Prokopovića naslovljenu sa Svetlost i sentiment–

Slikarstvo Dragoljuba Stankovića. Stanković će Muzeju pokloniti deo svojih slika

koje će obogatiti muzejsku Likovnu zbirku.